„Dama z kotem” Iwona Czarkowska (Wydawnictwo Replika)

„WYSTĘPUJĄ:

Zuzanna Roszkowska – najlepsza żona na świecie i kobieta zdolna... do wszystkiego

Michał Roszkowski - idealny mąż najlepszej żony, a w wolnych chwilach lekarz (…)

GOŚCINNIE WYSTĘPUJĄ:

Fikander, Malwinka, Gluś, Bromba, Psztymucel, Puciek, zielony rondel, niebieski rondel, fioletowe kalosze i różowa skarpetka”.

A w czym występują zapytacie? W jednej z najlepszych w ostatnim czasie na polskim rynku wydawniczym komedii obyczajowych. To moim skromnym zdaniem. Chodzi oczywiście o powieść Iwony Czarkowskiej „Dama z kotem”. Określiłam ją jako komedię obyczajową, jednakże należy dodać: z wątkiem kryminalnym. A to dlaczego? Mamy bowiem znikającą gospodynię pensjonatu i prowadzącego prywatne śledztwo detektywa amatora, czy może bardziej detektyw amator (kobietę bowiem).

W tę ostatnią rolę wciela się główna bohaterka powieści, Zuzanna Roszkowska (pieszczotliwie nazywana przez męża „kotem Zuzotem”), agentka nieruchomości, a prywatnie żona lekarza, która wraz z rodziną przeprowadza się na wieś Bangladesz. Dodam: polski Bangladesz, nie azjatycki. To właśnie tam mąż „najlepszej żony na świecie” dostaje posadę lekarza w ośrodku zdrowia, Zuzanna zaś może w praktyce zweryfikować wiedzę pozyskaną z podręcznika dla prywatnych detektywów. Rezultatem tego jest szereg perypetii, które wywołują w czytelniku niepohamowane salwy śmiechu. To wraz z finezyjnym piórem Iwony Czarkowskiej czyni z jej powieści lekką lekturę z przymrużeniem oka. Pozostawia ona po sobie swego rodzaju ukojenie i urzeczenie, którego nie burzy lekki niedosyt i rozczarowanie wplecionym do fabuły wątkiem kryminalnym. Zakwalifikowanie powieści Czarkowskiej do komedii obyczajowych z wątkiem kryminalnym ewoluuje wraz z jej zakończeniem. Czytelnik dowiaduje się bowiem, że sprawa zaginięcia gospodyni pensjonatu, w którym zamieszkują Roszkowscy, nie jest sprawą o charakterze kryminalnym, zaś zaciekawienie co do jej finału i emocje mu towarzyszące, były zbyteczne. Nie wpływa to jednak na przeświadczenie, iż styl autorki, niezwykłe poczucie i wyczucie humoru, umiejętność wydobywania i artykułowania emocji, stanowią wystarczającą zachętę do sięgnięcia po kolejne pozycje książkowe tej autorki. Myślę, że mogą one, przy zachowaniu poziomu humorystycznego, stanowić kapitalne antidotum dla coraz bardziej zestresowanego społeczeństwa polskiego.