Niezwykle
udany debiut. To tak w skrócie... Powieść Aleksandry Julii Koteli
bowiem magnetyzuje, wwierca się w umysł pozostawiając trwały ślad
zaskoczenia. Jest niebanalna, z jednej strony urzeka, z drugiej
niepokoi. Urzeka stylem, językiem, niepokoi zaś swoją
wiarygodnością. Tak, „Ręce ojca” są na wskroś
wiarygodne. Czytelnikowi towarzyszy bezustannie wrażenie, że jest
to powieść autobiograficzna. Nie zadaje sobie jednak pytania, co z
przedstawionych faktów można nazwać stanem faktycznym. Przeciwnie.
Spokój mąci pytanie ile z przedstawionych faktów nie jest fikcją
literacką. Emocje towarzyszące bowiem głównej bohaterce w
odkrywaniu prawdy o swojej rodzinie, a tym samym o sobie samej, są
nader przekonywujące. Zaskoczenie, niedowierzanie, złość,
konsternacja i wewnętrzne rozbicie. Tego wszystkiego doświadczamy
wraz z nią.
Ale
po kolei.
